1 maand Senegal...

 

Zaterdag (26.02.11) maakten we er een ‘schoolwerkdagje’ van en ’s avonds hielpen we bij het maken van een typisch Senegalees gerecht: Poulet Yassa! Alhoewel helpen… We keken met grote ogen hoe ze die kip klaar maakten, binnenkort kunnen we het ook (dat zeiden ze toch)!

Zondagmorgen stonden we ‘vroeg’ op om naar de mis te gaan. 

We zagen het eigenlijk best wel zitten en waren heel benieuwd. Wat een verschil met een viering in België! 
Hier is het namelijk zo:

• Openluchtviering
• Er zijn djembés, een keer iets anders dan het orgel
• Je zit op tuinstoelen
• Wel niet zoveel variatie in de liedjes
• Véél volk
• Er wordt veel geknield

 

Na anderhalf uur liep de mis op z'n einde, daar waren we niet rouwig om. We gingen naar huis en namen rustig ons ontbijt. In de namiddag hadden we opeens heel veel zin om naar de zee te gaan. Samen (met 6 anderen) vertrokken we naar de zee en wel in het toeristische stadje Saly! We genoten! We maakten een zalige wandeling langs het strand en zagen heel veel ‘toebabs’ (blanken). We waren heel blij dat we het strand zagen van dit toeristische stadje!

Over de terugreis waren we echter iets minder tevreden… Marieke heeft hier echter niets van gemerkt maar Sarah daarentegen, die zat echt niet op haar gemak. Sarah had de toerenteller in het vizier en zag dat de toerenteller de hele tijd over de 5000 toeren ging (veel te veel dus). Ze durfde hier echter niets over te zeggen maar was toch heel blij toen ze heelhuids thuiskwam.  Toen Sarah vroeg aan Marieke of ze daar nu echt niets van gemerkt had, antwoordde Marieke dat ze het veel te warm had en dat ze wel iets raars hoorde, maar daar verder geen punt van maakte. Je kan dus duidelijk zien wie dat hier al het langst in auto rijdt ;-) Uiteindelijk bleek het een probleem met de koelvloeistof van de motor te zijn, gelukkig is nu alles in orde…

Maandag begon onze week stage in het derde leerjaar. We observeerden in de voormiddag en Sarah mocht er even tussenuit omdat er voor haar een postpakket toegekomen was. Sarah wist dit al van zaterdagavond en verlangde echt naar dit moment. De vraag was nu wel: van wie is het?? Het vermoeden dat haar vriendje Lode en zijn mama daarvoor iets tussenzaten, was groot. En ze kreeg gelijk!  Sarah wachtte tot 13 u om haar pakje te openen, wat bij Marieke tot verstomming leidde...

Bij deze dus geen uitvluchten meer! Pakjes komen wel effectief aan hoor!

Verder verliep onze observatie in het derde leerjaar wel goed, we zagen een redelijk hoog niveau en veel variatie in lesonderwerpen. Ook de manier van lesgeven door onze mentoren deed ons denken aan België, positief dus! We zagen het al zitten om de rest van de week over te nemen.

Maandagmiddag aten we (zoals gewoonlijk) vis met rijst. Omdat het alweer zo lekker was, besloten Marieke en Sarah de vis eens te inspecteren. De kop van de vis ligt namelijk ook op het bord (lees: de plat) hier… Wat leerden we veel bij! Een vis heeft dus blijkbaar tanden, biologie blijkt ons beste vak niet te zijn.  Senegalezen eten de kop van een vis op en vinden het oog van een vis ‘delicatesse’… Dit laatste geloofden we echt niet, tot we een demonstratie kregen… Moeten we er een tekeninge’tje bij maken?!

De rest van de week namen we de klas over.
Een greep uit onze onderwerpen:

• Le féminin des mots
• Mathématique: le carré
• Een bootje plooien uit papier (wat trouwens prachtige resultaten gaf, tegen onze verwachtingen in!)
• Le son geo et gea
• Education Physique: een spelletjesles
• ….

We genoten van het lesgeven en eigenlijk vonden we wel dat het goed lukte.
Nog enkele hoogtepunten van onze (les)week:

Sarah mocht dinsdag eindelijk een remediëring geven aan Tacko (het meisje met het syndroom van Down).
Na lang overleggen kreeg ze enkel Tacko mee (haar mentor had liever opnieuw alle zwakke kinderen mee gegeven, maar Sarah beet door). 
Ook donderdag deden we verder met de remediëring.

Woensdagnamiddag  ging er hier ‘genies en herbes’ door. Dit is een wedstrijd tussen verschillende scholen. Elke school mag 6 leerlingen uitkiezen en dan strijden de scholen tegen elkaar. Ook GSEM doet hieraan mee. 
We namen een kijkje en er heerste echt een leuke sfeer!

Vandaag (vrijdag) was toch wel een bewogen dag. 

Jammergenoeg was onze knappe leerkracht van het tweede leerjaar afwezig (Was hij ziek? Geen mens die het weet…). 

U moet weten dat de school hier om 8 uur begint en dat de directeur om 9u30 aan ons gevraagd heeft om de klas over te nemen. Wat er in dat anderhalf uur gebeurd is? Ook geen mens die het weet.   

Sarah en Marieke keken elkaar aan en stelden dezelfde vraag: Welke lessen zouden we eens kunnen geven? Lang leve improvisatie! We gaven een wiskundeles, een leesles en een schrijfles. 

We maakten ook van deze gelegenheid gebruik om wat muzische te geven: we leerden een liedje aan en deden een dramales. 

En wat hebben we vandaag geleerd? Altijd rustig blijven, geen stress hier in Afrika…

Dit weekend komen de 2 Belgische studenten logeren die we hier hebben leren kennen. 

Morgen gaan we richting Touba, dit is een heilige plaats hier in Senegal (lees: we moeten om 6 uur klaarstaan om de taxi te nemen). Zondag gaan we opnieuw zwemmen in Auberge Khady. Een leuk weekend dus, we kijken ernaar uit.

Maandag staan we dan een weekje in het vierde leerjaar!

Weet je dat wij altijd vroeg gaan slapen, maar door onze nachtelijke gesprekken dit een beetje uitloopt. 

Hier een overzicht van onze filosoferende gedachten:

• Besef je wel  dat wij hier al een maand zijn? Dat is nu toch al lang geleden dat wij in Zaventem werden uitgewuifd!
• We worden toch wel goed verzorgd hé, en zeker als je hier ziek bent! (ondertussen snuift Sarah nog eens voor de laatste keer aan haar geparfumeerde brief van Lode)
• We hebben toch veel last van elektriciteit- en internetpannes.  Hoe komt dat toch? ( volgens de broer van Marieke is ze echter nog steeds teveel online…)
• Goh die wc-rollen vliegen hier toch ook de deur uit éh!
• Oh neen als wij in België komen, zullen we zeker het handjes schudden echt missen.
• Amai, mijn papegaai leert snel. Wanneer mama of papa vragen: 'Waar is Sarah' antwoordt hij automatisch 'in Senegal'.
• We gaan hier dus echt sportief worden doordat we misschien gaan fitnessen en gaan zwemmen in een kleine auberge die we net hebben ontdekt.

Om af te sluiten nog een filmpje.
Deze week werd er tijdens de speeltijd vaak campagne gevoerd, een initiatief van de leerlingenraad (jaja, ook in Afrika kent men dit fenomeen)...

Ba beneine yonne (tot de volgende keer)!

Ons verdere integratieproces in Afrika!

Zaterdag (12 februari) gingen we zwemmen in ‘Auberge Khady’.  Die  bevindt zich in Saly en wordt uitgebaat door een Belgische mevrouw. We mochten daar de hele dag luieren. We leerden 2 Belgische studenten kennen die in Dakar stage lopen. Zij zijn hier voor  6 maand en gaan ook eind april terug naar huis. Het was een gezellige middag. We konden weer wat Nederlands praten, aten een croque en een spaghetti en we lagen zorgeloos in de zon. 

Zondag sliepen we lekker lang uit. Daarna werkten we de hele dag voor school en zo kreeg ons stageportfolio al wat meer vorm.

Wat was het pijnlijk toen maandag onze wekker weer zo vroeg afging. Gelukkig heeft Sarah haar wekker nu veranderd in een  hippe toon! Marieke ziet er steeds naar uit om op te staan, maar wanneer ze dan effectief uit haar bed geraakt besparen we u liever…
We observeerden in het tweede leerjaar, hier aangeduid als CP .
Sarah stond deze week in CPa bij een vrouwelijke  mentor en Marieke stond in CPb, jawel alweer bij een mannelijke mentor. Marieke ging zeer vrolijk naar school want haar mentor is (volgens ons) de mooiste van de school… 

Wat een verschil van niveau met het eerste leerjaar! De kinderen praten geen Wolof meer in de klas, maar constant Frans en dit lukt echt goed! Ze kunnen hier ook al tot 50 tellen. De lessen op zich waren wel goed, toen wisten we echter nog niet dat het de hele week hetzelfde zou zijn… Marieke was een beetje geschrokken van een meisje uit haar klas. Hier is het de gewoonte dat mentoren af en toe eens de klas verlaten. De mentor van Marieke heeft dus het perfecte middel gevonden voor als hij er niet is. Dan komt er plots één van de leerlingen naar voor die zegt dat de anderen stil moeten zijn. Marieke wist natuurlijk van niets en ‘schrok zich een bult’ (ze kon namelijk hard met de lat op de bank slaan)...  Er zit ook een meisje zonder armen in Marieke haar klas. Dat meisje schrijft met haar voeten, het is prachtig om te zien hoe zij zich uit de slag trekt. Een speciale klas van Marieke dus, dat belooft. Ook bij Sarah verliep de observatie niet vlekkeloos. Sarah zat achteraan in de klas te observeren toen ze plots een kind met het syndroom van Down in het vizier kreeg. Ze besloot om dat kind even te observeren en zag echt triestige dingen. Het kind doet niets in de klas en wordt eigenlijk een beetje verstoten door de leerkracht. Als Sarah over het bewuste kind praat tegen haar mentor wordt ze ‘fou’ genoemd of  ‘c’est la grosse’.  Sarah was diep onder de indruk en gelukkig krijgen zo'n kinderen in België een betere begeleiding. We vinden ook dat zij hier niet op haar plaats zit, maar wie zijn wij…
Maandagnamiddag mochten we thee drinken bij een leerkracht, we voelen ons hier meer en meer geïntegreerd in het schoolteam.

 

Na deze  toch wel gevarieerde observatiedag hadden we 2 dagen vakantie. De geboorte van de profeet Mohammed wordt hier gevierd en daarvoor gaan de mensen naar Thiès (een stadje op ongeveer 50 km hier vandaan). Ze vertrokken dinsdag om er de hele nacht te bidden en  woensdag was voorzien als een rustdag. Wij gingen echter niet naar het feest en besloten om een dagje zalig niets te doen en een dagje onze lessen voor te bereiden voor donderdag. 

Dinsdag was er niet veel volk thuis, enkel wij en meneer Sene. We besloten een ‘omelet belge’ te maken. Stiekem grepen we  onze kans om opnieuw naar de supermarkt te gaan. Onze dag was al geslaagd. Het idee van de ‘omelet belge’ kwam van Sarah, ze was dus al ongelooflijk bang dat dit zou mislukken. Gelukkig bleef Marieke rustig. We besloten om eraan te beginnen. Best dat er geen filmpjes bestaan van Marieke die een paprika snijdt, hilarische toestanden… Sarah besloot om dan maar een ‘mini-kookcursus’ te geven à la Piet Huysentruyt. En MET resultaat, Marieke bloeide helemaal open bij het maken van de omelet. We boden trots onze omelet aan bij meneer Sene en we hadden succes (dat beweerde hij toch althans)…. 

 

 

In de namiddag kon het niet op. We kregen het idee om onze kamer te kuisen, met alle gevolgen van dien! Het resultaat mocht er opnieuw zijn! Bericht voor de mama’s: wacht maar tot we thuis zijn, je zult ons zien kuisen!
‘s Avonds keken we alweer naar House MD, begint dit een verslaving te worden?

 

De woensdag sliepen we lekker lang (bloos-bloos). Lekker lang kun je het niet voor ons allebei noemen natuurlijk, Sarah werd pas wakker om 10u30 terwijl Marieke al van 9uur lag te woelen in haar bed. Lang leve oordopjes! We besloten om er direct in te vliegen met het schoolwerk en maakten onze lessen voor donderdag. De tijd ging snel voorbij, maar we waren trots op de lessen die we gemaakt hadden. Nu moesten we die ook wel nog realiseren…

Enkele beelden van een typisch Senegalees middagmaal, mmmmmm...

Marieke was donderdag opmerkelijk sneller uit haar bed (komt dit door haar mentor?). We gingen vol goeie moed naar de klas. Er kwam  een les waarin we de klanken aanleerden en ook wiskunde aan bod. Om te eindigen herhaalden we die dag de dialoog die maandag aangeleerd werd (herhalen mag u zeer letterlijk nemen, zeker 30 keer)…
Het was voor ons even wennen om terug echt les te geven na een weekje kleuterklas. De mentoren verwachtten van ons dat we eigenlijk de hele morgen vulden met die 3 kleine lessen. Als we jullie zeggen dat een ochtend hier 4,5 uur duurt zult u wel begrijpen dat dit niet makkelijk was… 

In de namiddag begonnen we met onze remediëring. Het plan was eigenlijk om het meisje met het syndroom van Down uit de klas te halen en haar individueel te begeleiden. Een mooi plan, maar onze mentoren ‘profiteerden’ ervan en stuurden al de zwakste kinderen mee met ons. Daar zaten we dan, met 16 kinderen… Het meisje met het syndroom van Down individueel begeleiden mochten we dus vergeten, jammer. We keken wel met grote ogen wat de leerlingen tot nu toe maar konden. Dit is het grote nadeel om les te geven aan zo’n grote groep. We deden ons best, maar we beseffen ook wel dat we in 2 uur geen wonderen kunnen verrichten…

 
















Op het einde van de dag kregen we het ‘heugelijke’ nieuws dat we de lessen van vandaag morgen nog eens mochten hernemen. Daar bovenop kwam nog een les bewegingsopvoeding!
We probeerden dus donderdagavond om dezelfde lessen uit te werken op een andere manier.
Voor de sportles beslisten we van onze estafette (die we reeds in het 1^ste leerjaar gaven, maar die daar te moeilijk was) te hernemen.
 

 

Vandaag, vrijdag was alweer onze laatste stagedag in het tweede leerjaar. Alles verliep vlot. We leerden de kinderen een beetje kennen en het lesgeven vlotte echt. De bewegingsles was ook veel beter dan in het eerste leerjaar. We hadden echt plezier vandaag! Jammer dat we de leerlingen nu alweer ‘vaarwel’ moeten zeggen, maar we komen zeker nog terug…

Morgen gaan we werken voor school. Zondag gaan we naar de mis (jaja, we hebben het gezegd: u zult ons niet meer herkennen als we thuiskomen)! Blijkbaar zijn de katholieke missen hier ‘très animé’! Het feit dat het 2 uur duurt, nemen we er gerust bij. Maandag staan we dan een weekje in het derde leerjaar. We kijken er alweer naar uit!

Lieve groetjes, Marieke en Sarah

Ps. Deze week vindt u een impressie van het dialoogje dat de kinderen 100 keer moeten herhalen!

Een doodgewone week in Afrika...

Zaterdag 5 en zondag 6 februari, een zalig weekend!

Na twee uren door te brengen in de taxi, met 20 kinderen, kwamen we aan bij de villa. Alle kleren gingen zeer vlot uit en iedereen genoot van een duik in het zwembad.  Sommige kinderen moesten toch wel in het oog gehouden worden, want die gingen er zomaar in springen zonder dat ze kunnen zwemmen.

Na  heerlijke pannenkoeken, konden de kinderen nog wat kleuren en zwemmen. Ze vertrokken die dag met nieuwe kleren en nieuwe spullen. Het was voor hen (en voor ons) een dag om niet snel te vergeten.

Nog enkele sfeerbeelden van deze mooie dag:

De zondag was er een soort van afscheidsmaal met de Truienaars en ons gastgezin, terug in Le Coco diop. Na wat zonnen in de villa gingen we mee naar de familie van één van de kinderen die kwamen zwemmen. Wat een warm onthaal!

We willen de Truienaars bedanken voor deze twee leuke weken. We zullen jullie missen en jullie verdienen een groot applaus voor al het werk dat jullie hier verrichten!!!

Maandag 7 februari – Vrijdag 11 februari

Onze eerste observatiedag in de kleuterklas deed ons toch een beetje verbazen.  Er kwam sport aan bod, een liedje + verhaal en hoekenwerk. We hadden het gevoel dat de leerlingen echt goed bezig waren. Maar niets is minder waar. Iedere dag hetzelfde stramien zorgt voor verveling. Het was dus aan ons om te starten met activiteiten die ze nog niet kennen.

Onze activiteiten van deze week:

• Het liedje Mon coq est mort 
• Een versje over de kleuren 
• Lied: hoofd, schouders, knie en teen (tête, épaules, genoux, orteil) 
• Balspelen 
• Bloemen inkleuren met vingerverf 
• Slingers maken en versieren

-  

Dinsdagavond kwam Sarah de kamer binnen met groot nieuws: we gaan naar de supermarkt in Saly!  

Skypen met de mama was nu totaal overbodig en we vertrokken enthousiast met onze gastheer naar de winkel. 

Onze aankopen: tandpasta, shampoo, borstel, deo, chips (weliswaar niet de bekende, dus laat die postpakketten maar komen ;-)), wat snoep en koeken. Onze dag kon niet meer stuk!

De woensdag was een echte Afrikaanse namiddag: geen elektriciteit en onze kleren wassen met de handen. Een heuse ervaring (we werden wel af en toe uitgelachen, maar dat namen we er graag bij). Een wasmachine kennen ze hier totaal niet, wat een verbaasde blikken als we daarover vertellen. We citeren… Zij: Et tu dois payer pour ça par vêtement? Wij: Mais non, nous avons ça à la maison! Je  moest ze zien kijken…  Als jullie enkele foto’s zien met gerimpelde kleren, dan is het omdat we ze niet kunnen strijken! Dat kennen ze hier namelijk ook nog niet…

Na hard werken donderdag en vrijdag staat er zaterdag een namiddagje Saly op het programma, de winkel hebben we al gezien, nu nog de stad zelf. Saly is het toeristische stadje dat hier op een tiental kilometer vandaan ligt. Saly here we come!
Voor de rest gaan we dit weekend veel rusten want we zijn echt moe en we zullen (natuurlijk) ook wat werken voor school.

Wist je dat…

• Er in de supermarkt in Saly ook zaken staan die in het Nederlands geschreven staan? En dat soms al raar doet om te lezen?
• We door het dolle heen waren toen we het nieuws hoorden dat we naar de supermarkt mochten?
• Afrikanen het nut van een ballon niet snappen? Ze zien het meer als iets om op te bijten en zijn heel bang als we een ballon opblazen...
• De vis hier stilaan onze oren uitkomt?
• Sarah en Marieke ervan houden om hun kamer op te ruimen?  Niet dus … ;-)
• Een aflevering van House MD juist voor het slapen gaan, rust brengt voor Sarah?
• De koffer van Marieke nog niet volledig uitgepakt is, door plaatsgebrek?
• Sarah uitkijkt naar een postpakket die nu verstuurd is?
• De papa van Marieke de smaak van het skypen te pakken heeft gekregen? Misschien tijd dat Marieke eens een microfoon aanschaft?
• De papa van Sarah allerlei lekkers voor de webcam toont? En wij daar stiekem een beetje jaloers op zijn? Johnny en Mieke, breng maar al dat lekkers mee als jullie komen!
• We stilaan het nut van een wasmachine inzien?
• Er volgende week dinsdag en woensdag geen les is? Een religieus feest krijgt hier voorrang…
• We elke keer een internetpanne hebben als we deze blog willen aanvullen? Lekker frustrerend…

Onze goede voornemens:

• We worden al bruiner en bruiner, maar we willen niet als twee ‘toubabs’ (=blanken) toekomen in Zaventem. Dus: Iedere dag een kwartiertje in de zon,  je zult ons niet meer herkennen!!
• We geraken er soms moeilijk uit ’s morgens maar onze goede voornemen is om echt iedere avond om 22u30 te gaan slapen. Jammergenoeg komt er  altijd iets tussen! Is het niet onze gastheer die ons uit ons bed haalt omdat we iets vergeten zijn, dan is het wel iets/iemand anders!
• Volgende week gaan we ECHT onze kamer opruimen :-)…  

Opnieuw vinden jullie hieronder enkele sfeerfoto's! Ook het filmpje van 'le coq est mort' mocht niet ontbreken! Geniet ervan en tot de volgende!

Een bewegingsles met de ballon

Slingers maken om de klas wat op te fleuren

Het resultaat...

Sarah met haar klas(je)

Bloemetjes versieren

En dan het resultaat aan de muur!

Een tussendoortje...

Hallo allemaal,

Even tussendoor geven we graag ons verblijfsadres door.
Je weet nooit dat jullie plots de enorme drang voelen om ons te schrijven of pakketten op te sturen...

Villa 214

Château d’eau Nord

BP: 356 M’Bour

SENEGAL

Hierbij ook ons Senegalees telefoonnummer, we hebben er één voor ons samen:
00221 776 343 878

Heel veel groetjes!

Ps. Vandaag was het hier een 'koude' dag, slechts 24 graden en geen zon!

Het (school)leven in Mbour...

Zondag 30 januari

Na alweer veel gerust te hebben, gingen we ’s avonds met Kamil en Malik die hieronder wonen, naar de zee . We zagen deze uitstap zeker zitten, de zee was namelijk 'tout près'. Maar zo bleek wel dat de maateenheden hier nog niet goed geïntegreerd zijn. Je kan de zee gerust voorstellen als onze zee, maar af en toe is er op het strand een terrasje te vinden en echte badgasten vinden we hier ook niet terug.

We leerden ook voor het eerst echt Senegalees koken, het resultaat vindt u hieronder:

Op naar onze eerste schoolweek...

Maandag 31 januari

Fasssciinaaaatioonnn ( onze lieve wekker liep af om 7uur).   

Marieke lag wat nog te lang in haar bed en zo misten we ons ontbijt.   

Met een lege maag vertrokken we naar de klas, maar aangezien we niet binnenmogen in de Arabische les konden we toch nog ontbijten (weliswaar om 10u30, dus in Belgische termen: 11u30).

Dit beviel ons wel, dus zetten we deze trend verder doorheen onze stage (aangezien we toch maar om 15u plaatselijke tijd een middagmaal krijgen).

Onze eerste indrukken van het klasgebeuren:

          1. Veel te veel kinderen, zo’n 60 in 1 klas ( volgens de leerkrachten: très fatigant).

         2. Alle lessen worden op een schrijflei geschreven en zo moeten de leerlingen alles overschrijven, wat zeer tijdsrovend is.

         3. We zitten in het eerste leerjaar en we vinden niets speels terug.

       4. Het niveau ligt hier zeer laag qua taal en rekenen. Voor de Balo’ers onder ons: Ze kennen hier nog maar 3 letters en kunnen 'al' tellen tot 7 ( bij het terugtellen zitten ze vast).

          5. De leerkrachten zijn hier zeer vriendelijk (tegen ons weliswaar ....)

Na onze eerste observatievoormiddag ( van 8u-13u), vlogen we er in de namiddag meteen in met onze voorbereidingen voor de volgende dag!

’s Avonds kwamen de Truienaars ( zo worden ze het liefst aangesproken) eten bij ons gastgezin.  Wat later dan normaal kropen we terug in ons bed. Hopelijk geraken we er morgen dan wel gemakkelijk uit!

Ons verdere verloop van de week liep als volgt:

Dinsdag was niet zoals we gedroomd hadden, achteraf gezien wel wat normaal met 60 kinderen in de klas. Het feit dat de kinderen nog niet echt goed Frans spreken, maakt het er niet gemakkelijker op. Gelukkig hebben we de sportles niet op video, want de leerlingen hadden nog nooit van een estafette gehoord. Details worden bespaard! 
We lieten de moed niet zakken, want de woensdag was voor ons allebei een geslaagde dag!

 

Tevreden gingen we dan ook ’s avonds eten met de Truienaars (en wat een mooie villa, dat belooft voor zaterdag)  en ons gastgezin in Coco Diop. Frietjes en biefstuk gingen er vlot in.

Donderdag en vrijdag liepen ook goed, maar wel jammer dat de week er nu al op zit, want we vonden juist onze draai in het lesgeven en het omgaan met de kinderen.

Marieke en Sarah herleefden bij al dat Belgisch eten :-)...

Deze middag gaan we 20 kinderen in het zwembad van de Truienaars entertainen en daarbij zullen we lekkere pannenkoeken eten. We kijken er al naar uit...

Wist je dat...

- Ons lief gastgezin gewoonweg cola en choco voor ons voorziet?

- Er soms wel eens een frietje op ons bord ligt?

- De moskee hier in de buurt ons (jammergenoeg) lang wakker houdt?

- Honden, hanen en kinderen het leuk vinden om ons wakker te maken?

- We soms niet echt proper zijn (we hebben namelijk heel weinig stromend water...)?

- We het heel leuk vinden om al die reacties op onze blog te lezen?
- Sarah ongelooflijk perfectionistisch is in het maken van de blog?
- Marieke in het geniep op youtube 'thuis-afleveringen' bekijkt? En Sarah daar een beetje jaloers op is omdat familie nergens te vinden is?

Om af te sluiten nog enkele sfeerfoto's en een filmpje waarin we de kindjes een jullie welbekend liedje aangeleerd hebben...

Sarah tussen de kindjes van haar klas..

Marieke tussen de kindjes in de kleuterschool...

Ons didactisch materiaal ...

De villa waar we gaan zwemmen...

Onze nieuwe mama en papa!