Onze verkenning van Senegal!

Vrijdagmorgen (18.03.11) werkten wij wat aan de blog (jaja moet ook gebeuren…) en lieten we ‘de oudjes’ wat aan het zwembad luieren en van het zonnetje genieten! Tegen de middag gingen we ze dan opzoeken en toonden we hen ‘auberge Khady’. 

Daarna stond ‘Bandia’ op het programma. Dit is een safari-park ongeveer 18 km hier vandaan. Wat keken we hier al lang naar uit. We vertrokken dan ook met hoge verwachtingen! En terecht, we genoten… Samen met de meisjes uit Saly en de ouders kropen we (neem dit maar letterlijk!) bovenop de schoolbus. We werden nochtans gewaarschuwd dat er veel laaghangende takken hingen en dat we dus best niet bovenop de bus zouden zitten. Mais les Belges, nooit willen luisteren…
We zagen prachtige dieren, maar we moesten inderdaad toch wel af en toe wijken voor takken :-)!

 

Zaterdag gingen we naar Lac Rose. We belden de gids (petit) Matar om te vragen of hij ons kon vergezellen en we hadden geluk, hij was vrij! We spraken om 9 uur af en hij was er al om 20 voor 9! Help, wat is er gebeurd met Afrikanen die altijd te laat komen? We boden hem nog een ontbijt aan (we waren immers zelf nog niet klaar hihi) en vertrokken uiteindelijk toch maar om 20 over 9. Daar stonden mama en papa dan toch een halfuur te wachten, oeps :-)…

 

Voor we naar Lac Rose reden, stopten we eerst nog bij het schildpaddendorp. Dit was echt interessant, we leerden veel bij en zagen (natuurlijk) mooie schildpadden. 

Daarna reden we door naar Lac Rose, dit is een meer waar ze zout winnen. Per liter water zit er ongeveer 300 gram zout. Dit laatste maakt dat je er perfect op kunt drijven. Natuurlijk moesten we dat proberen. Jaja, het werkt…
Lac Rose is overigens de plaats waar de rally Parijs-Dakar vroeger toekwam. We besloten om daar ook eens te rijden en huurden voor een uurtje een 4 x 4 (met chauffeur erbij weliswaar…). Het was een zalige rit! We reden in de duinen, stopten langs een nomadendorp en zagen een prachtig strand!
Na die rit vaarden we met een klein bootje op de Lac Rose en zagen we hoe de zoutwinning in zijn werk ging. Moe maar voldaan keerden we terug, we vielen als een blok in slaap.

Zondagmorgen gingen we naar de mis: voor ons niet meer zo speciaal maar Sarah haar ouders genoten er wel van en dat was het belangrijkste :-)! Over de middag gingen we (samen met de groep van 8 Belgen die hier ook zijn) eten in Le Coco Diop. We aten daar reeds 2 keer en vinden het nog altijd ongelooflijk lekker!

De rest van de namiddag besloten we om te ‘reposeren’, rusten dus want het was immers zondag… 

We lagen een beetje aan het strand, vaarden met de kajak, lazen roddelboekjes (eindelijk!) en keken naar de zonsondergang (die uiteindelijk achter de wolken verdween maarja..). 

’s Avonds aten we een 3-gangenmenu in het hotel, zaten we (voor het eerst sinds lang) nog even aan de bar en bleven we daar slapen.

Na een korte nacht vertrokken we terug met de auto van Matar richting Sine Saloum. De papa van Sarah wou al van in het begin van de reis eens door de brousse rijden, wel zijn wens ging vandaag in vervulling.  We kwamen wel wat te laat in Sine Saloum, waardoor we niet veel vogels hebben gezien.  Gelukkig konden Sarah en de papa nog even een frisse duik nemen in het water ( lees: terug in het bootje geraken was een andere opgave).

Met een gevulde maag vertrokken we richting Joal, dit al voor ons de tweede keer. De ouders van Sarah waren zeer onder de indruk en vonden het een pracht van een eiland. Het eiland waar het kerkhof is, vonden ze indrukwekkend omdat katholieken en moslims samen worden begraven. We kwamen wat vroeger thuis, maar dit was goed om dan vroeg in ons bed te kruipen want dinsdag stond een dagje Dakar op het programma.

Met grote ogen stonden de ouders van Sarah samen met ons te wachten op een taxi-sept-places. De papa van Sarah vond het in tegenstelling tot de mama een ongelooflijke ervaring en was onder de  indruk dat deze manier rendeerde (hij is namelijk bankier). Eenmaal aangekomen in Dakar namen we de boot richting Ile De Gorée.  We vonden het allemaal een idyllisch en nog een zichtbaar koloniaal eiland.  Jammer genoeg waren we net iets te laat bij het slavenhuis, maar niet getreurd, Marieke en Sarah zullen nog eens terugkeren in hun vakantie en zullen alles in geuren en kleuren vertellen!

In de namiddag namen we nog eens een kijkje in de hoofdstad Dakar. Volgens Johnny een bijna-Europese stad. Het aanklampen vonden wij dan weer wat minder leuk. Een verkoper bleef Sarah gedurende een half uur volgen. Je kan wel geloven dat we er eventjes genoeg van hadden. Voor ons was de trip al zo goed als gedaan, maar voor Mieke stond er nog een groot avontuur te wachten. Namelijk het terugkeren met een taxi-sept-places. Gelukkig kwamen we heelhuids terug aan.  

 

Bij het laatste avondmaal in het hotel werden we vergezeld door ons gastgezin. Bij het eten werd er wat muziek voorzien, Johnny en onze gastvrouw vulden de dansvloer. Het werd een fijne avond.

 

Woensdag was rustdag maar jammer genoeg was Mieke ziek. We hopen dat ze goed kan uitrusten in België.

Nog enkele sfeerfoto's van onze vakantie:

 

Donderdag 7u30: back to reality. We trokken opnieuw allebei naar onze klas in het zesde leerjaar, met kleine oogjes weliswaar :-)! Het viel goed mee, we bereidden de dansjes voor want vrijdag was het grote feest.
Vandaag was het grote moment dan aangebroken: we dansten enkele kleine dansjes met 2 leerlingen per klas, verzorgden een rap en dansten met 24 kinderen de macarena! Van dit laatste kunt u even meegenieten met een filmpje (met dank aan een leerkracht die dit filmde).

Morgen gaan we afscheid nemen van de groep Belgen. Zondag gaan we naar het weeshuis in Mbour waar we een dagje zullen meelopen. Maandag moeten we nog één dagje naar school en vanaf dan is er hier vakantie tot 11 april. Wanneer jullie dus paasvakantie hebben, vliegen wij er alweer in voor 2 weekjes stage (we willen bewust niet zeggen de laatste 2 weken hihi)! We gaan er een ‘schoolwerkvakantie’ van maken maar wees gerust, we vergeten zeker en vast niet om van dit prachtige land te genieten!

Doorheen onze vakantie maakten we toch wel enkele hoogtepunten mee.
Wist je dat…

• de ouders van Sarah 10 didactische platen hebben meegebracht en dan nog eens in het Frans?  Dankuwel! 
• we er al voor gezorgd hebben dat er 5 kinderen naar school kunnen gaan?
• de ouders van Sarah plots altijd vlees aten in het hotel?  Zou dit misschien komen doordat ze de aankomst van de vissers hebben gezien en dit niet zo smakelijk vonden?
• we veel aangesproken werden als ‘bonjour la famille’, jaja Marieke voelde haar ook wat thuis!
• er drie lammetjes geboren zijn: Sarah, Johnny en Marie? Jammer genoeg voor Mieke werd er geen derde meisje meer geboren!
• we dankzij Sarah’s  assertiviteit toch op het dak van de bus konden zitten tijdens de safari?
• Sarah stiekem toch wel graag de ‘Youssa’ danst?
• wij nog eens mogen gaan zwemmen in het hotel van de ouders van Sarah?
• Johhny en Mieke in het begin voor souvenirs veel te veel betaalden, maar het afdingen onder de knie kregen naar het einde toe?
• Het metekindje van Mieke en Sarah al bij het tweede bezoek het T-shirtje aanhad dat ze had gekregen? 

Jullie worden gemist!
Lieve groetjes

 

Mais ça c’est l’Afrique!

Vrijdag (11.03) stond er nog een halve dag les in het vijfde leerjaar op het programma. We gaven er een les over ‘l’adjectif qualificatif’, wat voor onszelf ook wel redelijk moeilijk was ;-). Gelukkig hielp de dochter van ons gastgezin ons goed uit de nood! Vrijdagnamiddag waren we klaar om de taxi te nemen richting Dakar. We kozen voor de goedkoopste manier en namen een ‘taxi sept places’. We zaten bijna op elkaar in de auto maar dat kon de pret niet bederven! Na een rit van ongeveer 2 uur kwamen we aan. Er waren nog 2 andere Belgische studentes bij, die ook het weekend met ons zouden doorbrengen. Vrijdagavond gingen we eten en Marieke en Sarah aten biefstuk met frietjes mmmm… De anderen lieten hun ‘verleiden’ tot echte Senegalese gerechten, maar dat zagen wij toch niet zo goed zitten :-)!
We waren allemaal redelijk moe en rolden vroeg ons bed in! We sliepen echter barslecht, veel te veel lawaai in Dakar…

Zaterdag zagen we ’s morgens het ziekenhuis waar de Belgische studentes (Heleen en Liesa) 6 maand werken. We kregen ook de kans om ons eens te wegen. We gingen de uitdaging aan en we zijn toch wel enkele kilo’s lichter. Voor de een wat leuker nieuws dan de andere. In de namiddag namen we de bus naar Cap Manuel, wat voor ons echt wel het mooiste plekje van Dakar was. We genoten van een prachtig stukje natuur, waarvan we jullie ook nog even laten meegenieten…

      

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna namen we de bus richting place de l’indépandance. We liepen even over het plein en zaten in het gras (jaja gras: eeuwen geleden…). Daarna gingen we naar de winkel! Dat is altijd feest voor ons want we doen dit namelijk bijna nooit! We vonden pringles chips, haribo snoepjes, tuc koekjes en parfum! Op de koop toe aten we nog een ijsje! Om af te sluiten dronken we nog iets in een heel gezellig café’tje. Langs marktjes liepen we terug naar de verblijfsplaats van de studentes. Daar maakten we ’s avonds spaghetti klaar en hadden nog een gezellige avond.

Zondag gingen we richting Saly! Daar verblijven de andere meisjes  (Stephanie en Lynn). We zwommen in het zwembad en bakten pannenkoeken! Conclusie: het was een fijn weekend, bedankt aan de Belgische studentes! Het was zondagavond dan ook weer zeer moeilijk om Frans te praten!
En als hoogtepunt van de avond was er alweer geen water! We douchten ons dan maar à la manière Afrique (lees: met een emmer water en een potje, brrr…)

Maandag stond onze observatie in het 6^de leerjaar gepland. Wat een hoog niveau. De leerlingen zijn echt klaar om naar het middelbaar te gaan. We moeten eerlijk toegeven dat het voor ons soms ook moeilijk te volgen was! En wat een zalig nieuws: er zitten maar 40 leerlingen in onze klas. Wauuw!

Maandagnamiddag gingen we terug naar school (het zesde leerjaar heeft dan ook school) en bereidden we onze les van dinsdag voor.

Aangezien er misschien woensdag inspectie kan komen was het wel eens dringend tijd om onze (bad)kamer te kuisen. Marieke kuiste de kamer en Sarah nam de badkamer voor zich. Daarmee waren we toch wel 2 uur zoet! Jaja, het moest in orde zijn hé! Na de ingeving om te kuisen waren we best wel moe, we aten en kropen (na House MD weliswaar) in ons bed!

Dinsdagmorgen was een gewone schooldag en dinsdagnamiddag konden we ons opnieuw uitleven met onze dansjes! De namiddag ging dus snel voor bij. Soms is de drang om na het school uit te rusten groot. Maar Sarah zette door, eerst werken en daarna reposeren was haar voorstel. Wat eigenlijk geen slecht idee was, want we werden tijdens onze voorbereiding uitgenodigd om te gaan eten in het hotel van de andere Belgen die we vorige week hadden ontmoet. Mais ça c’est l’Afrique :-)!

Woensdag was voor ons, en ook vooral voor Sarah een grote dag. Maar eerst moesten we nog de les over het schaallezen trotseren. De uitdrukking handen en voeten mocht je in onze lessen echt wel letterlijk nemen. Maar dit gaf ons boordevol energie om richting Dakar te vertrekken en de ouders van Sarah te verrassen! Ze wisten namelijk niet dat we hen gingen opwachten, na enkele ‘troubles’ onderweg vonden ze dit wel héél fijn! Eventjes schetsen:

1. De mama van Sarah werd voor heel Zaventem omgeroepen! Er zat namelijk  bordverf in de valies. Soms kan bordverf ontvlambaar zijn en die moest gecontroleerd en getoond worden! Eind goed, al goed! De bordverf is mee!
2. De papa van Sarah had meteen al een aanvaring met de politie in Dakar, hij nam namelijk een foto van de mama van Sarah toen die uit het vliegtuig kwam. 10 euro was de boete, maar met 5 euro kwam hij er toch nog van af!
3. De ouders van Sarah vonden hun buschauffeur, maar die wilde namelijk niet vertrekken want het TWEEDE koppel was nog niet aanwezig (wij dus). Wij hebben eventjes de regels overtreden en toch binnengeslopen in de arrivalhal en zo geraakte alles opgelost!

De ouders van Sarah waren dit al snel vergeten want donderdag stond voor hen veel op het programma. Ze bezochten (onder leiding van Sarah en Marieke natuurlijk) Bey Deck, de school waar het metekindje van Sarah en haar mama les volgt. Ook de school waar hun dochter nu al zeven weken lesgeeft kwam (natuurlijk) aan bod, in de namiddag deden we een grote wandeling en zagen we de aankomst van de vissers in Mbour. De eerste dag zagen we al heel veel. Vooral het contrast arm-rijk vinden ze heel schrijnend. Ze blijven maar zeggen dat ze het hier ongelooflijk vinden, iets wat je niet kunt beschrijven als je er niet bent geweest :-)!
Foto’s en een verder verslag van onze vakantie zie je de volgende keer!

Sappige roddels uit Senegal:

• Marieke heeft hier de raarste dromen! Vannacht droomde ze over vliegende auto’s!
• De christenen eten hier in de vasten niet van 8u tot 20u, ze blijven ons maar vragen waarom wij dat ook niet doen!
• Sarah zit af en toe eens opgesloten in haar eigen klas, de klink valt daar zeer veel van de deur!
• Water wordt hier echt een probleem! Deze week nog geen stromend water gehad!
• Vandaag gaan we EINDELIJK op onze langverwachte safari en de 2 studentes die in Saly verblijven gaan ook mee!
• Maandag en dinsdag was er hier een serieuze storm, we moesten zelfs 2 dagen met onze pull aan naar school!! Help, we waren nu net een beetje bruin :-)…

Wij zullen nu toch wel een beetje verder genieten van onze vakantie! :-)
A la prochaine!

Een stageweek in het vijfde leerjaar…

Zaterdag (05.03.11) ging het trouwfeest door waar we stiekem heel hard naar uitkeken. Sarah sprong uit haar bed toen de wekker afging en maakte Marieke op een aangename manier wakker: muskietennet bruusk naar beneden, lekker veel lawaai maken en zo werd ons Marieke op een aangename manier gewekt :-)! We namen een uitgebreid ontbijt, want je wist maar nooit dat we voor een lange tijd geen eten kregen hé… We vertrokken met de schoolbus om kwart over negen en we haalden tijdens onze rit van anderhalf uur verschillende mensen op.

Tot onze grote verbazing ging dit trouwfeest door in de brousse, We hadden dit totaal niet verwacht. In het begin voelden we ons een beetje onwennig als enige blanken op het feest, gelukkig waren we mee met hele lieve Afrikanen die goed voor ons zorgden. De getrouwde vrouwen hielden zich afzijdig, want zij waren bezig met een geheim ritueel. Tot de dag van vandaag weten we nog altijd niet wat er daar gebeurd is. Zeer moeilijk voor ‘dagallemaallezers’.

Marieke kon trouwens haar ‘coup de foudre’ daar vinden als ze wou. Er was enorm veel interesse! Had Sarah geluk dat Marieke besloot om bij haar te blijven!

Uiteindelijk was dan rond 14u30 toch nog iets te zien. We zagen de intrede van de bruid en de traditionele dans, dit was leuk om te zien! Jammer genoeg speelde de warmte ons echt wel parten, het was daar 40 graden en echt niets van wind. Een woord: zweten! Om 16 uur 30 kregen we ons middageten en liep het feest eigenlijk op z’n einde voor ons. Na weer wat wachten vertrokken we dan om 19 uur huiswaarts, net voor het dansfeest losbrak! Dat vonden we enigszins wel jammer, maar we waren zo moe!! Thuisgekomen dachten we enkel nog maar aan slapen (en een klein beetje eten). We rolden ons bed in en sliepen als twee roosjes!

Nog enkele sfeerbeelden van deze dag:

    

Het ene roosje was al om 8 uur 30 wakker en het andere roosje bleef rustig doorslapen tot 10 uur 30. Rara, wie zou dat toch geweest zijn… Zondag werkten we echt flink door voor school en we waren tevreden over het werk dat we verricht hadden. De rest van de avond besloten we om toch nog wat te chillen. We skypten allebei even met onze ouders en keken House MD (alweer haha). We moeten allebei toegeven dat we nu toch wel stilaan verslaafd geraken… Bedankt Lode voor al die afleveringen!

Vanaf maandag stond er een weekje lesgeven op het programma. Deze keer trokken we naar het vijfde leerjaar, wat hier CM1 wordt genoemd. Voor de leerlingen waren we niet helemaal vreemd meer, het was namelijk met hen dat wij in het het begin van onze stage naar Joal gingen.

De observatie liep vlot, maar toch nog enkele opmerkingen/bedenkingen:

• Niveau ligt redelijk hoog, maar we zagen niet zoveel verschil met het niveau van het 4de leerjaar.
• Tempo ligt echt zeer laag! Er gaat opnieuw veel tijd verloren doordat er na elke les een ‘devoir’ moet volgen die in de klas gemaakt moet worden. Er gaat nog meer tijd verloren omdat de leerkracht de ‘devoirs’ direct wil verbeteren bij de lln, anderen zitten daar dus gewoon op te wachten (en als u weet dat er ongeveer 60 leerlingen zitten…)
• Leerkracht loopt opnieuw veel weg zonder ook maar iets te zeggen, dit is echt een slechte gewoonte! Van ons wordt gewoon verwacht om de les zomaar over te nemen!
• Leerlingen zijn opnieuw zeer ‘babbelachtig’, maar ze kennen hier echt wel hun grens!
• Speeltijd was gedaan om 11u30, Sarah haar mentor kwam eens piepen om 11u50 en de les begon opnieuw om 12 uur.

Maandagmiddag vlogen we er (na een heel klein beetje rusten) in met de voorbereidingen voor dinsdag! We moesten een lesje rond het uur geven (déjà vû?!), gelukkig hadden we deze keer een duidelijker onderwerp! We waren trots op onze les en die verliep ook goed.

Dinsdag was het hier ‘mardi gras’, wat bij ons vette dinsdag wordt genoemd.De kleuters trekken hier leuke verkleedkleren aan, zoals u op de foto’s wel kunt zien… Dat was echt tof, er was zelfs een leerkracht die vrolijk meedeed! De dinsdagnamiddag hadden we een middag waar we ons volledig konden laten gaan. 25 maart is er hier een feest op school en wij, ‘les stagiaires Belges’ mogen daar 10 minuten de show stelen samen met 2 leerlingen van elke klas. U kunt het al raden: samson, K3, waka waka, … kwamen boven. We zochten enkele eenvoudige dansjes en oefenden die samen met de leerlingen. Het was super om ons eigen ding te doen!

Nog enkele foto’s van deze (toch wel speciale) dinsdag:

Woensdag gaven we een lesje vocabulaire. Naarmate we stijgen in de jaren, krijgen we minder opdrachten. Maar dit komt namelijk ook een beetje door de mentor van Marieke. Hij is contre het Europese onderwijssysteem en denkt dat wij als Belgen nog veel kunnen leren. Marieke knikte maar ( voor de lieve vrede) van jij hebt groot gelijk ;-)! De mentor van Sarah daarentegen geniet ervan dat zij er is. Sarah mag alle lessen overnemen! De woensdagnamiddag stond er een vergadering op het programma in een middelbare school, aan de overkant van de straat, met alle leerkrachten. Er werd deftig gediscussieerd. Voor ons duurde het echter wel wat te lang :-)!

Donderdag gaven we twee uur sport aan onze klassen. Wij geven de lessen sport altijd samen, kwestie van 60 leerlingen toch een beetje onder controle te houden… Na het spel ‘Napoleon’ gebeurde er bij Sarah iets heel bizars.  Een jongen had blijkbaar teveel en te intensief meegespeeld en begon te hyperventileren (dat dachten we althans). We vonden het heel moeilijk om hier goed op te reageren. Sarah haar mentor kwam erbij en die wist totaal niet wat te doen want dit is ook niet gekend hier. Met de woorden ‘arrête, fait normal’ probeerde hij de jongen te helpen. Uiteindelijk besloten we om hem naar het ziekenhuis te doen. Hij lag de hele dag aan een baxter en uiteindelijk bleek dat het om een astma-aanval ging. Ouders hadden ‘vergeten’ te vermelden aan school dat de jongen in kwestie astma heeft, tjah… 

In de namiddag gaf Marieke nog eens bijles aan een jongen uit het tweede die veel problemen heeft. Met zelf geknutseld materiaal begreep de jongen eindelijk de oefeningen. Een glimlach kwam te voorschijn. Het schrijven blijft jammer genoeg nog een groot probleem.

Wist je dat …

1. we er in de Arabische les van profiteren om ons ontbijt te nemen?
2. we geskypt hebben met onze ouders en we ons gastgezin eens getoond hebben?
3. als we een liedje in een klas aanleren, de rest van de school dat ook binnenkort zingt?
4. we volgende week op safari gaan met de schoolbus?
5. we het nog altijd enorm tof vinden om de reacties op de blog te lezen?
6. we jullie allemaal toch stiekem een beetje missen nu?
7. gsm’s opnemen in de klas hier de gewone gang van zaken is? En de kinderen? Die moeten maar eventjes wachten…
8. we het soms koud hebben ’ s nachts? Leg die truien maar al klaar.
9. we hier al moeten beginnen schrijven aan onze sollicitatiebrief?
10. Sarah het nu ook zonder de afleveringen van de Pfaffs moet stellen?
11. we toch niet zo sportief zijn?
12. als wij gegeten hebben, de straatkinderen onze restjes krijgen.
13. Sarah een kleine schrijffout maakte aan het bord: ze schreef voor een groepsnaam champignons i.p.v champions. Hilariteit alom!
14. wij gewoonweg in Afrika zitten??!!

Dit weekend gaan we naar Dakar. We vertrekken vrijdagavond en keren zondag terug. Zaterdag gaan we de stad Dakar verkennen met onze persoonlijke gidsen: de Belgische studentes die we hier ontmoet hebben. Zondag wordt opnieuw een rustdagje want maandag staan we al in het zesde leerjaar. Woensdag hebben we dan een weekje vakantie door de komst van Sarah haar ouders. Vanaf nu wordt het dus echt aftellen!

En de tijd vliegt...

Zaterdag (26 februari) stonden we om 7 uur klaar om de taxi te nemen. We vertrokken richting Touba. Het was onze eerste ervaring met een ‘taxi sept places’ en welke ervaring…  Wij waren al met 4, dus als je even een sommetje maakt, moesten er inderdaad nog drie mensen mee. Hiervoor gingen we naar de gare routière (vergelijkbaar met een station bij ons). Met kleine oogjes zaten we een dikke 3 uur in de auto, maar we genoten! We zagen voor het eerst de echte natuur van Senegal: de dieren, de brousse-dorpjes,…
Resultaat van 3 uur taxi: we hadden dorst, ons staartbeentje deed verschrikkelijk veel pijn, Sarah moest na 2 uur dringend naar het toilet, we hadden het warm, …  

Toen we de mooie moskee in Touba zagen, waren we de ongemakken echter snel vergeten :-)! Voor we de heilige plaats mochten betreden, moesten we een lange rok aandoen (een broek is daar verboden), ons hoofd bedekken en onze schoenen uitdoen. 

We namen een gids (lees: hij kwam zichzelf aanbieden), kregen een interessante uitleg en namen prachtige foto’s! Ondanks de warmte waren we blij dat we deze prachtige moskee zagen. Om af te sluiten bezochten we nog een kerkhof en zagen we alweer de duidelijke verschillen met België. 

Toen we echt niets vonden om te eten (lees: we vertrouwden het ook niet echt) besloten we maar om zonder eten de taxi terug naar Mbour te nemen. Gelukkig stopten we onderweg om fris water (lees: voor 8 cent en in een zakje) te kopen! Aangekomen in Mbour verlangden we naar een maaltijd. We hadden in de taxi gefantaseerd over brood met kaas en olijven. Helaas was er geen brood meer, maar Sarah en Marieke lieten zich niet kennen en trokken met een lege maag naar drie verschillende winkeltjes. En ja het heeft ons gesmaakt...


We wilden jullie ook laten meegenieten van deze prachtige moskee:

De rest van de avond lazen we in Belgische (reeds verouderde) roddelblaadjes en gingen we vroeg slapen, we waren kapot. Gelukkig was zondag een rustdagje! We besloten om geen wekkers te gebruiken en sliepen tot 9u30 – 10 uur. Na een uitgebreid ontbijt vertrokken we met ons vieren richting ‘auberge Khady’. Het was een leuke dag met veel zon, lekker eten en een koud zwembad. We voelden ons stiekem dus een beetje op vakantie, maar in ons achterhoofd wisten we wel dat we er maandag opnieuw moesten staan. We namen afscheid van de 2 Belgische studentes en spraken af dat we het weekend van 12-13 maart bij hen gaan logeren, zij zullen ons in Dakar rondleiden. We kijken er al naar uit, maar we willen ook niet dat het al te snel komt want dan zitten we al over de helft van ons verblijf hier!

Zondagavond gingen we vroeg slapen want we wilden fris en monter in het vierde leerjaar observeren. Pijnlijk die wekker op maandagmorgen… Deze keer was het Marieke die uit haar bed sprong en Sarah die maar bleef zeggen dat ze niet uitgeslapen was.
Toch altijd spannend om een nieuwe mentor en een nieuwe klas te leren kennen! We beseften tijdens de observatie dat het niet gemakkelijk zou zijn om in dit jaar les te geven, het niveau ligt echt al hoog en onze lessen zullen zeker goed voorbereid moeten zijn! Zo observeerden  we een les cijferen en zagen we dat dit hier op een heel andere (verwarrende) manier aangebracht werd.

Voor dinsdag kregen we enkel de opdracht om een lesje rond het uur te geven. Daarmee moesten we wel meer dan een uur vullen. Zonder beginsituatie probeerden we toch zo creatief mogelijk te werken. Zo ging het de hele week verder. We kregen niet veel (concrete) onderwerpen , maar toch werd van ons verwacht dat we anderhalf uur vulden! Onze mentoren waren diegenen die op de eerste algemene vergadering ons een beetje dwarszaten, maar daar was deze week niets van te merken. Ze zagen ons echt als leerkrachten en niet als stagiaires, gelukkig…
Er waren wel veel duidelijke verschillen tussen de parallelklassen in het vierde leerjaar. De klas van Sarah was een doorsnee klas met veel rumoerige kinderen en waar de leerkracht veel weg was. De klas van Marieke daarentegen was zo stil dat Marieke het niet meteen zag zitten om een liedje aan te leren want ze durfden bijna niets te zeggen, laat staan iets te zingen!

MAAR het laatste kwartiertje van de week kreeg Marieke de kans om toch nog een liedje aan te leren. Wat een geluk ;-) 

Dinsdag stond er een oudercontact op het programma! 

Zo ging het er aan toe:

• Ouders komen binnen wanneer ze kunnen.
• De punten  en de plaats in het klassement worden afgelezen. Dit laatste mag je echt letterlijk nemen. Diegene die een totaalscore hebben van 70% of meer staan vermeld op een lijst die wordt uitgehangen aan de deur en op een bord op de speelplaats.
• Sarah mocht zelf ook ouders ontvangen, want het was eventjes te druk in de klas voor haar mentor.

Ohja trouwens, we hebben veel te snel ‘Victoria gekraaid’. Al vanaf zaterdag hadden we stromend water, internet en elektriciteit. Woensdagavond viel alles uit en hebben we zelfs gegeten met een zaklamp, vive l’Afrique. Stand van zaken: het is nu vrijdagnamiddag, er is een beetje elektriciteit, weinig water (lees: één keer het toilet doorspoelen is echt teveel) en er is internet!

Aangezien we echt de roddels uit het Belgenland missen, redden we ons door zelf roddels te verzinnen:

1. Sarah kijkt er stiekem (héél véél) naar uit tot haar ouders komen.        
2. Sarah en Marieke komen eigenlijk goed overeen. Aan iedereen die vroeg:  Zie je dat zitten, vertrekken met iemand die je nog niet zo goed kent kunnen wij alleen maar zeggen dat alles hier gesmeerd loopt!
3. Het stopwoordje van Sarah in het Frans is ‘Oh lalalaaaa’.
4. Marieke is helemaal weg van het fruitsap hier. Présséa cocktail à volonté!!
5. Sarah raakt toch niet meer zo snel uit bed als in het begin, zou ze nood aan vakantie hebben?
6. De tante van Marieke, tante Lieve, verdient een vermelding in onze blog. Zij vertrekt namelijk op reis voor een maand, maar wil snel terug zijn om onze avonturen te volgen. Wel, van een trouwe volgster gesproken. Dankuwel!
7. We hebben gisteren ons tussentijds evaluatiegesprek gehad en ze waren heel content! We zijn al goed geïntegreerd zeggen ze en ons werk verloopt goed.
8. Marieke heeft nog steeds geen ‘coup de foudre’ (ze kunnen dat hier zo mooi zeggen) gehad, helaas…
9. Soms zouden we wensen dat we 20 handen hadden, zo moeten er geen 10 kleuters aan elke hand hangen…

Dit weekend hebben we alweer veel te doen! Morgen zijn we uitgenodigd op een trouwfeest van een neef van de mentor van Sarah. Zo gaat dat hier dus, de mentor van Sarah nodigt ons gewoon uit… Jaja we kennen de trouwers dus echt wel persoonlijk ;-)! We zijn heel benieuwd hoe een trouwfeest hier verloopt. We brengen zeker verslag uit.
Zondag maken we er een ‘schoolwerkdagje’ van, moet ook gebeuren…

Ondertussen is het ook al een beetje duidelijk wat met het geld van onze koeken zal gebeuren. Als kinderen hier in het zesde leerjaar de stap naar het middelbaar willen zetten, kunnen ze nog niet in de GSEM terecht.  Het project werd opgestart om een middelbare school te bouwen, maar zoals iedereen weet kost dit zeer veel geld. Op het einde van onze stage geven we een cheque om de mensen hier een duwtje in de rug te geven.

Tot volgende week!
Lieve groetjes
Marieke en Sarah (en de 900 kleine Afrikaantjes van onze school)