En de tijd vliegt...

Zaterdag (26 februari) stonden we om 7 uur klaar om de taxi te nemen. We vertrokken richting Touba. Het was onze eerste ervaring met een ‘taxi sept places’ en welke ervaring…  Wij waren al met 4, dus als je even een sommetje maakt, moesten er inderdaad nog drie mensen mee. Hiervoor gingen we naar de gare routière (vergelijkbaar met een station bij ons). Met kleine oogjes zaten we een dikke 3 uur in de auto, maar we genoten! We zagen voor het eerst de echte natuur van Senegal: de dieren, de brousse-dorpjes,…
Resultaat van 3 uur taxi: we hadden dorst, ons staartbeentje deed verschrikkelijk veel pijn, Sarah moest na 2 uur dringend naar het toilet, we hadden het warm, …  

Toen we de mooie moskee in Touba zagen, waren we de ongemakken echter snel vergeten :-)! Voor we de heilige plaats mochten betreden, moesten we een lange rok aandoen (een broek is daar verboden), ons hoofd bedekken en onze schoenen uitdoen. 

We namen een gids (lees: hij kwam zichzelf aanbieden), kregen een interessante uitleg en namen prachtige foto’s! Ondanks de warmte waren we blij dat we deze prachtige moskee zagen. Om af te sluiten bezochten we nog een kerkhof en zagen we alweer de duidelijke verschillen met België. 

Toen we echt niets vonden om te eten (lees: we vertrouwden het ook niet echt) besloten we maar om zonder eten de taxi terug naar Mbour te nemen. Gelukkig stopten we onderweg om fris water (lees: voor 8 cent en in een zakje) te kopen! Aangekomen in Mbour verlangden we naar een maaltijd. We hadden in de taxi gefantaseerd over brood met kaas en olijven. Helaas was er geen brood meer, maar Sarah en Marieke lieten zich niet kennen en trokken met een lege maag naar drie verschillende winkeltjes. En ja het heeft ons gesmaakt...


We wilden jullie ook laten meegenieten van deze prachtige moskee:

De rest van de avond lazen we in Belgische (reeds verouderde) roddelblaadjes en gingen we vroeg slapen, we waren kapot. Gelukkig was zondag een rustdagje! We besloten om geen wekkers te gebruiken en sliepen tot 9u30 – 10 uur. Na een uitgebreid ontbijt vertrokken we met ons vieren richting ‘auberge Khady’. Het was een leuke dag met veel zon, lekker eten en een koud zwembad. We voelden ons stiekem dus een beetje op vakantie, maar in ons achterhoofd wisten we wel dat we er maandag opnieuw moesten staan. We namen afscheid van de 2 Belgische studentes en spraken af dat we het weekend van 12-13 maart bij hen gaan logeren, zij zullen ons in Dakar rondleiden. We kijken er al naar uit, maar we willen ook niet dat het al te snel komt want dan zitten we al over de helft van ons verblijf hier!

Zondagavond gingen we vroeg slapen want we wilden fris en monter in het vierde leerjaar observeren. Pijnlijk die wekker op maandagmorgen… Deze keer was het Marieke die uit haar bed sprong en Sarah die maar bleef zeggen dat ze niet uitgeslapen was.
Toch altijd spannend om een nieuwe mentor en een nieuwe klas te leren kennen! We beseften tijdens de observatie dat het niet gemakkelijk zou zijn om in dit jaar les te geven, het niveau ligt echt al hoog en onze lessen zullen zeker goed voorbereid moeten zijn! Zo observeerden  we een les cijferen en zagen we dat dit hier op een heel andere (verwarrende) manier aangebracht werd.

Voor dinsdag kregen we enkel de opdracht om een lesje rond het uur te geven. Daarmee moesten we wel meer dan een uur vullen. Zonder beginsituatie probeerden we toch zo creatief mogelijk te werken. Zo ging het de hele week verder. We kregen niet veel (concrete) onderwerpen , maar toch werd van ons verwacht dat we anderhalf uur vulden! Onze mentoren waren diegenen die op de eerste algemene vergadering ons een beetje dwarszaten, maar daar was deze week niets van te merken. Ze zagen ons echt als leerkrachten en niet als stagiaires, gelukkig…
Er waren wel veel duidelijke verschillen tussen de parallelklassen in het vierde leerjaar. De klas van Sarah was een doorsnee klas met veel rumoerige kinderen en waar de leerkracht veel weg was. De klas van Marieke daarentegen was zo stil dat Marieke het niet meteen zag zitten om een liedje aan te leren want ze durfden bijna niets te zeggen, laat staan iets te zingen!

MAAR het laatste kwartiertje van de week kreeg Marieke de kans om toch nog een liedje aan te leren. Wat een geluk ;-) 

Dinsdag stond er een oudercontact op het programma! 

Zo ging het er aan toe:

• Ouders komen binnen wanneer ze kunnen.
• De punten  en de plaats in het klassement worden afgelezen. Dit laatste mag je echt letterlijk nemen. Diegene die een totaalscore hebben van 70% of meer staan vermeld op een lijst die wordt uitgehangen aan de deur en op een bord op de speelplaats.
• Sarah mocht zelf ook ouders ontvangen, want het was eventjes te druk in de klas voor haar mentor.

Ohja trouwens, we hebben veel te snel ‘Victoria gekraaid’. Al vanaf zaterdag hadden we stromend water, internet en elektriciteit. Woensdagavond viel alles uit en hebben we zelfs gegeten met een zaklamp, vive l’Afrique. Stand van zaken: het is nu vrijdagnamiddag, er is een beetje elektriciteit, weinig water (lees: één keer het toilet doorspoelen is echt teveel) en er is internet!

Aangezien we echt de roddels uit het Belgenland missen, redden we ons door zelf roddels te verzinnen:

1. Sarah kijkt er stiekem (héél véél) naar uit tot haar ouders komen.        
2. Sarah en Marieke komen eigenlijk goed overeen. Aan iedereen die vroeg:  Zie je dat zitten, vertrekken met iemand die je nog niet zo goed kent kunnen wij alleen maar zeggen dat alles hier gesmeerd loopt!
3. Het stopwoordje van Sarah in het Frans is ‘Oh lalalaaaa’.
4. Marieke is helemaal weg van het fruitsap hier. Présséa cocktail à volonté!!
5. Sarah raakt toch niet meer zo snel uit bed als in het begin, zou ze nood aan vakantie hebben?
6. De tante van Marieke, tante Lieve, verdient een vermelding in onze blog. Zij vertrekt namelijk op reis voor een maand, maar wil snel terug zijn om onze avonturen te volgen. Wel, van een trouwe volgster gesproken. Dankuwel!
7. We hebben gisteren ons tussentijds evaluatiegesprek gehad en ze waren heel content! We zijn al goed geïntegreerd zeggen ze en ons werk verloopt goed.
8. Marieke heeft nog steeds geen ‘coup de foudre’ (ze kunnen dat hier zo mooi zeggen) gehad, helaas…
9. Soms zouden we wensen dat we 20 handen hadden, zo moeten er geen 10 kleuters aan elke hand hangen…

Dit weekend hebben we alweer veel te doen! Morgen zijn we uitgenodigd op een trouwfeest van een neef van de mentor van Sarah. Zo gaat dat hier dus, de mentor van Sarah nodigt ons gewoon uit… Jaja we kennen de trouwers dus echt wel persoonlijk ;-)! We zijn heel benieuwd hoe een trouwfeest hier verloopt. We brengen zeker verslag uit.
Zondag maken we er een ‘schoolwerkdagje’ van, moet ook gebeuren…

Ondertussen is het ook al een beetje duidelijk wat met het geld van onze koeken zal gebeuren. Als kinderen hier in het zesde leerjaar de stap naar het middelbaar willen zetten, kunnen ze nog niet in de GSEM terecht.  Het project werd opgestart om een middelbare school te bouwen, maar zoals iedereen weet kost dit zeer veel geld. Op het einde van onze stage geven we een cheque om de mensen hier een duwtje in de rug te geven.

Tot volgende week!
Lieve groetjes
Marieke en Sarah (en de 900 kleine Afrikaantjes van onze school)