Veilig en wel thuisgekomen….

Zaterdagavond 23 april rond 20 uur…
Het was zover, we namen afscheid van ons gastgezin. We kregen nog een djembé en een bloesje van de school cadeau, het was echt ontroerend! Toen we samen met zo’n 20 Afrikanen een gebed deden (voor onze behouden thuiskomst), konden we de tranen toch moeilijk bedwingen. We namen afscheid en vertrokken (met de schoolbus jaja) richting de luchthaven van Dakar.

Gisteren zijn we dan met 1 uur vertraging aangekomen, maar voor de ouders was het nog langer wachten. Ze hadden een leuke verrassing voorzien: een spandoek met hoedjes en fluitjes. We werden nogal bekeken…
Hierop dronken we nog ééntje om alles af te sluiten! Wat een ontgoocheling voor Marieke dat ze daar geen Rodenbach verkochten ;-)! We gingen elk onze eigen weg, maar we beseffen dat we dit avontuur nooit zullen vergeten.....

 

 

 

 

 

Marieke werd thuis verenigd met haar familie en was blij om haar neefje (die nu al kan stappen) terug te zien. Ze vindt dat er zeer veel veranderd is en zegt bij alles: “waauuww in Afrika hadden ze dat niet!”
Sarah mocht ook op een warme thuiskomst rekenen. Ze had een gezellige avond! Ook al kon ze niet zoveel eten als ze gedacht had, ze genoot toch van alles en iedereen! Wat haar (en Marieke trouwens ook) verwonderde was de hoeveelheid water die hier wel uit de douche komt :-)!

We bedanken vooral elkaar voor de fantastische, onvergetelijke 3 maanden!
Ook aan jullie allemaal een welgemeende ‘dankjewel’ om koekjes te kopen, onze blog te volgen en er altijd voor ons te zijn!
Last but not least: bedankt aan onze ouders, omdat jullie ons deze onvergetelijke kans gegeven hebben!

Onze allerlaatste momenten in Senegal…

Zaterdag hadden we terug afgesproken met Heleen en Lisa, in ‘auberge Khady’. We aten zeer lekker en genoten terug van de zon, maar blijkbaar is die in België ook goed aan het schijnen. We namen afscheid van Heleen en Lisa, en wensen hen verder nog het beste toe en misschien tot in België..

We vlogen er de volgende dag in met de laatste voorbereidingen van ons schoolfeest, want we maakten er namelijk een groot dankfeest van! We verdeelden het werk en we schoten goed op.

Maandag en dinsdag waren voorzien als 2 dagen om alles af te werken rond het muzische en die hadden we zeer hard nodig! Maandagmiddag hadden we nog eens Belgisch bezoek: Ilse (collega van de mama van Marieke) en haar man Boeba. Marieke heeft dan toch ook nog bezoek gekregen. We namen ze mee naar onze school en liepen enkele klassen af. In de namiddag waren wij dan uitgenodigd bij hen in het hotel. Het was jammer genoeg niet zo warm en daarom maakten we maar een lange strandwandeling. Het was misschien ietsje slimmer om schoenen aan te doen, zeker als we op een bouwvallig brugje liepen. Maar we waren zo tevreden over onze tocht en voelden ons diep vanbinnen een beetje sportief ;-)! We sloten de avond af met een heerlijke maaltijd in hun hotel.

Naast ons bedankingsfeest was er een expositie voorzien met alle knutselwerkjes van de leerlingen. We werkten de dinsdag nog lang door en dit werd beloond: ‘s avonds we gingen naar ons favoriete restaurant ‘Coco Diop’.

 

Woensdag was dan onze grote dag was aangebroken. We zullen eerlijk zijn: we waren nerveus. We hadden op voorhand een plan bedacht om de 600 kinderen een plaats te geven, maar dit viel in het water. Opeens moesten ook nog eens de 300 kleuters erbij want we gebruikten hun matten om op te zitten… Toch hebben we met onze carré’s de kinderen goed kunnen plaatsen en kon het feest beginnen (plots viel de elektriciteit uit, maar dat was snel verholpen, gelukkig)!

 

 

 

 

 

 

We hadden een zalig gevoel, de leerkrachten waren tevreden en de leerlingen hebben zeer goed meegedaan. Hiervoor hebben we beeldmateriaal:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We willen jullie allemaal nog eens bedanken om koekjes te kopen. Dankzij jullie hebben we een cheque kunnen afgeven van 1300 euro! Daarmee bouwen ze verder aan de school, BEDANKT!

 

Stephanie en Lynn kwamen een kijkje nemen op ons schoolfeest, terwijl namen we ook afscheid van hen. Zij blijven hier nog een dikke 2 weken. We wensen hen ook het allerbeste toe en zijn blij dat we hen leren kennen hebben.

We waren toch redelijk trots op onszelf dat alles goed is afgelopen. Daarmee was de stress nog niet weg, want in de namiddag stond er nog een evaluatie op het programma. Iedere leerkracht zei iets leuk en daarna werden er nog enkele zaken besproken naar volgend jaar toe. We konden de dag (en tegelijkertijd ook onze stageperiode) met een tevreden gevoel afsluiten. Alle stress was eigenlijk voor niets nodig…

Donderdag gingen we naar Baydeck, om onze metekindjes nog eens te zien. We zijn heel blij dat ze door ons naar school kunnen gaan. Veel tijd was er niet, want we werden terug verwacht op school om 13u voor een etentje met de leerkrachten. Op het menu stond er Poulet yassa (ja, het heeft ons gesmaakt) en kregen we nog een typisch Senegalees cadeautje. In de namiddag leidden we Carine en Rosanna nog rond in Saly. We sloten deze goedgevulde dag af met een zonsondergang.

 

 

 

 

 

 
Jammer genoeg bestaat er zo’n dag als afscheid nemen en dat deden we op vrijdag in alle klassen. Het was soms niet zo gemakkelijk om les te geven aan zoveel leerlingen, maar je krijgt zoveel terug, dat we ze verschrikkelijk zullen missen (en zelfs nu bij het schrijven van deze tekst, krijgen we de tranen in onze ogen). Wanneer de leerlingen spontaan voor ons applaudisseerden, kregen we allebei de krop in de keel.

Vanavond om 20u is het zover, dan vertrekken we met de schoolbus richting Dakar om onze vlucht van 2u40 te nemen (volgens ons gastgezin kunnen we niet vroeg genoeg vertrekken)…

Eén ding staat vast: We hebben genoten van deze 3 maand Senegal en het was een ervaring om nooit meer te vergeten. We maakten kennis met een volledig nieuwe cultuur en we kunnen zeggen dat die ons echt wel beviel. We zullen de vriendelijke Senegalezen , de kinderen, het schoolleven, het feit dat niemand hier stress heeft, alle aandacht, … missen. Aan iedereen die twijfelt om ooit eens naar Afrika te gaan: GEWOON DOEN!

Voor de laatste keer Senegaleese wist-je datjes:

• Marieke nu eindelijk weet dat haar les over het schaallezen toch goed was? Extraordinaire is namelijk een positief woord.
• We meer en meer verlangen naar een lekker (Belgisch) biertje: Leffe en Rodenbach?
• We zeer blij waren met alle reacties op de blog? Dankuwel!
• We zeer blij zijn dat we dit avontuur met elkaar beleefd hebben?
• We Carine en Rosanno willen bedanken voor de leuke momenten?
• We dankzij Rosanno supermooie foto’s van ons schoolfeest hebben?
• Het nu 11 uur is en dat we onze valiezen nog moeten beginnen maken?
• We allebei dozen Senegalese fruitsap zullen importeren naar België?
• We nu toch al een beetje zenuwachtig worden?

Tot in België!
We beloven jullie nog iets te laten weten als we veilig thuisgekomen zijn!

 

 

Afsluiten doen we met een filmpje dat de hoogtepunten van ons schoolfeest weergeeft:

Onze muzische week…

Hallo België!

Onze muzische week zit erop! En dat hebben we goed geweten… We zijn echt doodop en hebben nood aan een weekendje rust. We besloten dan ook om morgen (voor de laatste keer) naar auberge Khady te gaan zwemmen! Zondag bereiden we dan verder ons feest voor. Het wordt een groot dankfeest. Na ons feest volgt er nog een tentoonstelling, waar alle werkjes van de leerlingen terug te vinden zullen zijn. Krijgen jullie al zin om te komen kijken? Geen probleem! Woensdag 20 april vanaf 10 uur ;-)!

Nu even terug naar maandag 11 april 2011. Voor velen onder ons de eerste dag van de paasvakantie, voor ons een beetje opnieuw de eerste schooldag :-)! We stonden terug in het CI (eerste leerjaar). Spontaan kwamen herinneringen boven van onze eerste schoolweek hier in de GSEM, het lijkt zo lang geleden maar tegelijkertijd ook weer niet. We maakten met die leerlingen een zandtekening: ze moesten iets tekenen waarvan ze heel veel houden en dan gingen we daarover met een lijmstift. Erna gooiden we er wat zand over en zagen we mooie tekeningen. Het resultaat was veel mooier dan we durven dromen hadden! Na de zandtekening begonnen we met ons eerste dansje. We dansten op ‘tsjoe tsjoe wa’, wat voor hilarische toestanden zorgde wanneer de leerlingen het Nederlands begonnen mee te zingen! In de parallelklas werkten we de regendans van kabouter Plop uit, de kinderen waren opnieuw laaiend enthousiast!

 

 

 

 

 

 

 

 

Dinsdag stonden we dan in CP, ofwel het tweede leerjaar! Daar knutselden we een magische tekening. We gaven de kinderen een blad papier, lieten hen met wasco tekenen en schilderden dat papier dan zwart. Nadien mochten ze krassen en konden ze een mooie tekening maken. Opnieuw waren de resultaten verbluffend mooi en waren we zeer tevreden! We dansten in de 2 parallelklassen op Samson en Gert: ‘Oh la la la’  en ‘Klap maar in je handen’ kwamen aan bod.

In de namiddag trokken we naar het derde leerjaar, waar we leerden boetseren. Wat een avontuur! Leerlingen hadden nog nooit boetseerklei gezien en wisten niet hoe ze hieraan moesten beginnen! De resultaten waren nochtans echt geslaagd, we laten jullie even meegenieten…
De dansjes in het derde leerjaar waren de volgende: ‘Alle kleuren’ van K3 en ‘Freak out Today’ van 2 Fabiola, één daarvan kunt u in het filmpje onderaan al eens bekijken.

 

 

 

 

 

In het vierde leerjaar werkten we rond versiering en de affiches voor ons groot feest. We waren opnieuw aangenaam verrast wat de kinderen allemaal kunnen realiseren! We zagen dat de leerlingen genoten, wat voor ons eigenlijk wel het belangrijkste was. ‘De hucklebuck’ en ‘5,6,7,8’ van Steps passeerden daar de revue.

 

 

 

 

 

 

 

In CM1, het vijfde leerjaar lieten we de leerlingen portrettekeningen maken. Bij de één lukte dit al beter dan bij de ander. Maar door de ongelooflijk mooie voorbeeldtekening aan bord viel het uiteindelijk toch wel nog mee (niet dus)…. Wat volgens Sarah hier zeker niet mocht ontbreken was het dansje ‘Waka Waka’! Het is toch uiteindelijk nog voor een weekje ‘time for Afrika’ !

 

 
Het zesde leerjaar lieten we kennismaken met origami en plooiden zo een mooi doosje. Op het einde van de les lieten we iedereen z’n doosje versieren, zo werd het wat persoonlijker. De ene klas zong nog een zelfgemaakt lied over België en de andere lieten we dansen op ‘Pirates of the Carribean’.

 

 

 

 

 

 

 

Maandag en dinsdag repeteren we alle dansjes nog eens en zetten we alles klaar. Er staat ons nog veel werk te wachten, maar we hopen dat alles zal goed verlopen.

Eventjes terzijde, in België is het nu paasvakantie en er zijn momenteel 2 Belgen uit Brugge op bezoek die ons gastgezin goed kennen. Voor ons is het zeer leuk om nog eens echt plat West-Vlaams te praten (je weet maar al te goed, dat wij da goed kunnen ;-))! En stiekem genieten we ook een beetje mee van hun vakantie!

Volgende week volgt ons laatste blogbericht, maar daar denken we nog niet aan. We gaan gewoon tot de laatste minuut genieten.

Enkele muzische trekjes van ons:

• Sarah kan niet meteen zingen als ze opstaat!
• Marieke zegt veel ‘ooohhhh’! Zoveel zelfs dat ons gastgezin denkt dat het eten niet lekker is als ze geen ‘oooohhh’ zegt ;-)!
• Sarah kan ondertussen de youssa zeer goed dansen en wordt zelfs soms ‘madame youssa’ genoemd!
• We hebben het zeer lastig om op school de trappen te nemen (waar is onze sportiviteit?!)…
• Marieke heeft (net) niet genoeg macht om onze posters met duimspijkers aan de muur te hangen!
• ’s Avonds voor het slapengaan doen we nog een heuse dansrepetitie!
• We begonnen vandaag met het uitdelen van verdwaalbandjes van KBC. Geen goed idee: we werden plots omringd door wel 100 kleuters!

Om af te sluiten een filmpje met een voorsmaakje voor ons dankfeest woensdag! Geniet ervan :-)!

Tot de volgende!

Werken, werken en af en toe een beetje rusten...

Zaterdag 2 april gingen we zwemmen in Auberge Khady. Het was lang geleden en we genoten met volle teugen! 

Zondag was er een familiefeest met ons gastgezin. Later bleek dat het eigenlijk niet om familie ging, maar om vrienden. Iedereen is namelijk familie van elkaar in Afrika! We vertrokken met hoge verwachtingen. Onderweg kregen we echter wel een klein probleempje, wat direct veel minder aangenaam was. Daar stonden we dan:  40 graden, midden in de brousse en met een lekke band… Gelukkig kwam opnieuw de schoolbus (na een uurtje weliswaar) voor een ‘depannage’. 

Het feest zelf was voor ons wat te lang: iedereen praatte Wolof en we zaten daar eigenlijk maar niets te doen. Niettemin zijn we toch blij dat we eens een Senegalees familiefeest meegemaakt hebben! 

Zondagavond 21 uur: “Marieke en Sarah, we gaan nog naar een optreden en we zouden nu vertrekken. Gaan jullie mee?” Daar stonden we dan, totaal onvoorbereid… We zagen het in eerste instantie eigenlijk niet zo goed zitten, maar gaven uiteindelijk toch toe. Daar hebben we echt geen spijt van gehad, we genoten maar sloegen de Afrikaanse dansen toch liever over :-)!
We laten jullie ook even meegenieten met een filmpje:

Maandag werkten we flink en voorbeeldig de hele dag voor school. Het internet werkte niet goed, maar dit kwam alleen maar ons schoolwerk ten goede!

Dinsdag was een dag waar we al lang naar uitkeken! We gingen Dakar nog eens onveilig maken,want we zijn echt verliefd op die stad! 

We vertrokken  vroeg om zeker de boot van 10 uur naar Ile De Gorée te kunnen nemen. We stonden  al  ongeveer een halfuur te wachten, maar er kwam geen taxi sept places opdagen. Of jawel, ééntje… maar die werd al in 2 seconden gevuld, door te duwen en te trekken en zelfs door de koffer te kruipen. Wij stonden met open mond toe te kijken.… Gelukkig kwam er een busje af en konden we daarmee richting de hoofdstad.   

Blij dat we weg waren, maar de boot van 10 uur konden we wel niet meer halen.  We genoten van de boottocht. We kwamen aan bij het eiland en herinnerden ons plots weer hoe tof het daar wel was. We bezochten eerst het ‘maison des esclaves’, wat voor ons wel een beetje tegenviel. Toch waren we overweldigend van de geschiedenis die zich daar afgespeeld had. Erna was het shoptijd.  We liepen alle winkeltjes af en deden echte ‘batjes’.  Voor we de boot terugnamen, aten we nog een superlekker broodje!   In Dakar liepen we rustig de marktjes en de straatjes af. In de Trotter stond er vermeld dat we dit moesten mijden door de vele aanklampende verkopers, maar het viel best mee.  We sloten af door ‘ne goeien’  te drinken! Het was echt een geslaagde dag…

Hier zie je ons in het slavenhuis...

Woensdagmorgen werkten we goed door voor school, zodat we onszelf konden belonen met een namiddag zwemmen! Opnieuw genoten we van het lekkere eten, het zwembad en van het (overigens veel te warme) zonnetje! Het blijft nog altijd vakantie! Stiekem vinden we het wel leuk om Belgen te ontmoeten in de auberge en hun reactie te zien als we zeggen dat we hier voor 3 maanden zijn.

De rest van de week bereidden we onze muzische week voor, want die komt steeds dichter! We zijn er nu al van overtuigd dat het een groot feest wordt!

Gisteren was voor ons toch wel een grote dag want we gingen namelijk Belgisch koken: een (alcoholvrije) cocktail, spaghetti en pannenkoeken. Na wat werken vertrokken we naar de winkel om inkopen te doen! We vonden snel al onze ingrediënten. We hadden op voorhand niet verwacht dat we zoveel Belgische dingen in de winkel zouden vinden. Eenmaal thuisgekomen trokken we ons terug in de keuken om de (vele!) groenten te snijden. We moesten namelijk een maaltijd bereiden voor 15 personen!

Onze spaghettisaus was goed gelukt dankzij het recept van mama Mieke, waarvoor heel veel dank!

Na een korte pauze vlogen we erin met het deeg om de pannenkoeken te bakken. Gelukkig zijn we goed in metend rekenen, want een weegschaal is hier niet gekend! We splitsten ons op: Marieke maakte het deeg en Sarah bakte de pannenkoeken. Dit niet omdat we gestructureerd te werk wilden gaan, maar omdat Marieke toch niet zo goed bleek te zijn in het bakken van een pannenkoek :-)!

Iedereen genoot van het eten en het werd een gezellige avond! We hadden elk ons eigen bord om uit te eten, zaaaaaalig!

Onze vakantiekriebels:

• We hebben al een outfit bedacht om toe te komen in Zaventem. En het moet regenen :-)!
• We zijn allebei zeer gelukkig met onze nieuwe Senegalese schoenen, ja het is om jaloers op te zijn.
• Ons gastgezin vraagt altijd als we weggaan: Avec qui? Toute seule antwoorden we altijd.  We zijn het hier al helemaal gewoon.
• We vrezen nu al een beetje voor onze koffers. Het materiaal heeft plaats gelaten voor vele souvenirs.
• Als we in de douche staan, horen we soms de kinderen roepen: SARAAHH, MARIEEE!! In België zullen we veel minder bekend zijn.
• Als pauze tussen ons schoolwerk deden we donderdag een wandeling naar de zee. We besloten om onderweg een frisdrank te kopen en dit rustig op het strand op te drinken. Hadden we beter niet gedaan, iedereen keek naar ons en wou ook eens drinken.
• Marieke haar snijkunsten zijn hier echt al verbeterd, in vergelijking met onze omelette Belge van de vorige keer. Tomaten blijven echter nog moeilijk :-)!
• Sarah haar nieuwe truc om af te dingen is: Je n'ai que 5000 francs. En effectief: het werkt!
• Marieke doet vandaag de laatste skype met haar ouders. Zij vertrekken zondag op reis naar Jordanië, we wensen ze heel veel plezier!
• Als Sarah een wandeling gaat doen, zou ze echt al 10 keer haar voeten kunnen gebroken hebben.
  

 Tot de volgende keer!

Vakantie?!

Afscheid nemen, afscheid nemen. Het is niet leuk, maar dit hoort er nu eenmaal bij. De lieve mensen uit Schaffen en omstreken (verspreid over heel Vlaanderen) vertrokken zondag 27 maart en de zaterdag voor hun vertrek, sprongen wij nog eventjes binnen. We aten, zonnen, zwommen en dronken nog een lekkere aperitief voor het definitieve vertrek.

De zondagvoormiddag hadden we onze planning voor de vakantie gemaakt en onze les rond de vocabulaire. We zijn toch soms zo voorbeeldig. Om twee uur vertrokken we, in het heetst van de strijd, naar het weeshuis. Gelukkig was het de moeite. Het weeshuis leeft van donaties en heeft het soms moeilijk om rond te komen. Maar het is alleszins een weeshuis waar wij onder de indruk van waren. Een mooi afgewerkt gebouw, mooie bedjes, goeie verzorging, veel speelgoed.

Sarah en Marieke waren nog niet moe en hadden nog zin
om eens de marktjes/winkeltjes van Mbour onveilig te maken. We hadden een beetje te ver afgestapt zodat we nog een lange wandeling moesten maken, maar zo blijven we sportief ;-) Tijdens deze wandeling werden we opeens nageroepen! Rarara… het waren de Belgen die juist vertrokken waren uit hun hotel en ons meteen hadden opgemerkt. Hmmm blijkbaar zijn we nog altijd een beetje bleek tussen die Afrikaantjes! We vonden het zalig om door de vele kleine winkelstraatjes te lopen. We komen hier zeker nog eens terug.

We moesten nu eenmaal op een bepaald uur terug thuis zijn, er zaten namelijk vier oudjes op ons te wachten in België voor een dubbele skype. Jammer was dat skype niet werkte en ze alleen ons hoorden. Het typen werd dan nog maar een beetje ingeoefend. In Oostende waren de ouders van Marieke ook een beetje in Senegal door de vele foto’s van Mieke en Johnny. Dankuwel!!

Oohhjaa voor we het vergeten, morgen is het voor ons school (dit beseften we plots toen we gingen slapen)!

Om 8uur liepen we door lege kleutergangen naar het zesde leerjaar. Het was er muisstil. Na een kort lesje en een goeie evaluatie begon om 13u eindelijk onze vakantie. We waren toch wel eventjes moe, maar dat was buiten ons gastgezin gerekend. We vertrokken, na een kleine rustpauze, naar Thiès. Eenmaal vertrokken, begon de auto wat tegen te werken. We keerden dan maar huiswaarts terug. Als wij dit meemaken in België dan zouden we dit jammer vinden en het uitstapje een andere keer doen. Vergeet het maar, ons gastgezin begaf zich meteen naar de plaatselijke garage en de buschauffeur van de school werd opgeroepen. Eenmaal in Thiès moest ons gastgezin enkele papieren in orde brengen en vertrokken we naar een artisanaal winkelstraatje. En jaaaa we lieten ons weer gaan. We zijn allebei 1 paar schoenen rijker! En wat zijn we trots. We vonden het een geslaagde dag en houden wel van die onverwachte uitstapjes.

Met het geld van de koekjesverkoop hebben we een volleybalnet aangekocht, pluimen en badmintonracketten. Hiermee verzorgden wij de speeltijd op dinsdag voor de zesdejaars. Hier enkele sfeerbeelden:

 

De woensdagvoormiddag werkten we terug wat voor school en vertrokken we in de namiddag naar hotel Neptune. We worden daar blijkbaar zeer graag gezien, want we kregen ons dessert er gratis bij. En ja ons ijsje heeft echt wel gesmaakt. Na helemaal uitgerust te zijn, trokken we nog even door de winkelstraatjes van Saly en kwamen we thuis aan. We waren home alone!

Donderdag en vrijdag waren werkdagen. We werkten wat voor het vak Onderwijs in Vlaanderen, brede zorg en stageportfolio. We belonen ons dan wel met morgen een dagje naar auberge Khady te trekken.

Enkele streken van Sarah en Marieke:

1. Dit is geen aprilgrap, maar we hebben het verkeerde adres op facebook vermeld. Hopelijk komt de post nog toe. Het is dus BP 356 (zoals eerder op onze blog vermeld).
2. We vinden geen aanmoediging meer om onze kamer te kuisen. Het is toch maar 3 weken meer hé :-)…
3. We hebben al veel souvenirs gekocht, maar er moeten er nog veel bijkomen want we willen jullie ook wel eens verrassen met een leuk (Senegalees) souvenirtje.
4. Marieke heeft geskypt met Denemarken, ze riep wel een beetje te luid. Misschien een familietrekje??
5. Sarah haar trui ruikt naar de was van haar mama. Voor alle duidelijkheid, dit is een trui dat Sarah haar mama meebracht hé en die wel al in de laatste 2 maanden gewassen is! Tijdens het eten ruikt ze er soms stiekem eens aan.
6. Sarah begint nu al Frans te praten in haar slaap.
7. We krijgen allebei soms de smaak in de mond van de witloof in hesp van Mieke. Mmmm!
8. Het is nu twee uur tijdsverschil en we geraken dit maar niet gewoon. Als de school bij jullie gedaan is, dan begint onze dag nog maar pas!
9. Deze maand komen we gewoonweg al naar huis!
10. We integreerden jungle speed in Afrika én met succes! Iedereen was er weg van en we lachten heel wat af!

Heel veel groetjes!
Marie (mère de Dieu) en Sarah (le chemin)