Veilig en wel thuisgekomen….

Zaterdagavond 23 april rond 20 uur…
Het was zover, we namen afscheid van ons gastgezin. We kregen nog een djembé en een bloesje van de school cadeau, het was echt ontroerend! Toen we samen met zo’n 20 Afrikanen een gebed deden (voor onze behouden thuiskomst), konden we de tranen toch moeilijk bedwingen. We namen afscheid en vertrokken (met de schoolbus jaja) richting de luchthaven van Dakar.

Gisteren zijn we dan met 1 uur vertraging aangekomen, maar voor de ouders was het nog langer wachten. Ze hadden een leuke verrassing voorzien: een spandoek met hoedjes en fluitjes. We werden nogal bekeken…
Hierop dronken we nog ééntje om alles af te sluiten! Wat een ontgoocheling voor Marieke dat ze daar geen Rodenbach verkochten ;-)! We gingen elk onze eigen weg, maar we beseffen dat we dit avontuur nooit zullen vergeten.....

 

 

 

 

 

Marieke werd thuis verenigd met haar familie en was blij om haar neefje (die nu al kan stappen) terug te zien. Ze vindt dat er zeer veel veranderd is en zegt bij alles: “waauuww in Afrika hadden ze dat niet!”
Sarah mocht ook op een warme thuiskomst rekenen. Ze had een gezellige avond! Ook al kon ze niet zoveel eten als ze gedacht had, ze genoot toch van alles en iedereen! Wat haar (en Marieke trouwens ook) verwonderde was de hoeveelheid water die hier wel uit de douche komt :-)!

We bedanken vooral elkaar voor de fantastische, onvergetelijke 3 maanden!
Ook aan jullie allemaal een welgemeende ‘dankjewel’ om koekjes te kopen, onze blog te volgen en er altijd voor ons te zijn!
Last but not least: bedankt aan onze ouders, omdat jullie ons deze onvergetelijke kans gegeven hebben!